Yarışmalardan sonra karşılaştığım ilk soru “kaçıncı oldun?”
İkinci soru “ne verdiler?”
Üçüncü soru “madalya gerçek altın değil dimi?!?” oluyor.
Amacımın, bir şey kazanmak olmadığını anlatamıyorum. Eminim bu yarışmalara katılan birçok sporcunun başından aynı hikayeler geçiyordur.
Devam ediyor.
"Üçüncü oldum" deyince "neden ikinci olamadın?"
"İkinci oldum" deyince "neden birinci olamadın?"
Hemen ardından gelen soru ise; “kaç lira verdiler?”
İşin acı tarafı, “yok abi ne para kazanması, ben para verip kayıt yaptırdım ve bir şey kazanma amacıyla yarışmadım” desem,beni orada yerler diye düşünüyorum.
O nedenle de diyaloğu kısa kesip, hızlıca ortamdan uzuyorum.
Bizler gibi, spordan kopmamak ve bunun yan ürünleri olan sağlık, eğlence, sosyallik amacıyla da yarışmalara katılmak doğal bir şey.
Yarışma; sadece egoları maddi, manevi tatmin etmek değil ki. Kazanmak kazanamamak da değil. Önemli olan ortamı tatmak. Aynı yolun yolcusu diğer insanlarla aynı organizasyonda bulunmak...
Yani yolculuğu tatmak ve bu yoldan keyif almak...
Sanki olimpiyat’a gideceğiz bu yaştan sonra?
